مهیمن (قرآن)یکی از اوصاف قرآن ، مهیمن است. ۱ - تعریف«مهیمن» به معنای حافظ، شاهد ، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش، و یکی از اسامی و صفات قرآن است: (وانزلنا الیک الکتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه من الکتاب ومهیمنا علیه)؛ «و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می‌کند و حاکم بر آن‌ها است». قرآن ، حافظ کتاب‌های گذشته است و اصل وجود آن‌ها را تثبیت و تصدیق می‌کند و مراقب است و بر آن‌ها اشراف دارد و در نتیجه می‌تواند بعضی از احکام آن‌ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن‌ها را بیان می‌کند. ۲ - مهیمن در قرآنواژه «مهیمن» دو بار در قرآن به کار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است، و دیگری در آیه ۲۳ سوره حشر که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است. [۸]
مصباح، محمد تقی، قرآن شناسی، ج۱، ص۶۴.
۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مهیمن (قرآن)». |